Flanders inside

Ben een paar dagjes weg op citytrip.  Tot binnenkort !

Away for a short citytrip.  “See” you later !

Zonder woorden - Without words (vismijn - fish market, Mérida, Extremadura)

“In de wedstrijd voor de titel van meest voorkomende vogel in de steppe gaat het tussen de Theklaleeuwerik, de Kalanderleeuwerik en de Grauwe gors.  Volgens ons wint de laatstgenoemde : in de lente zit er een Grauwe gors op elk tweede paaltje.” (Crossbill guides, Nature guide to Extremadura) En dat was zo prettig !

“The contest for the title of most common bird of the steppes goes between the Thekla lark, the Calandra lark and the Corn bunting.  In our view the latter wins : in spring there is a corn bunting on every second pole.”  (Crossbill guides, Nature guide to Extremadura) And that was so pleasant !

Na een storm, leken de Steeneiken zich droog te schudden.

After a storm, the Holm oaks seemed to shake themselves dry.

In het Monfraguë natuurreservaat kan je grote kolonies Vale gieren zien (meer dan 400 koppels).  Spanwijdte : 230-265 cm.  “Wanneer ’s morgens de lucht begint op te warmen vertrekken de gieren op hun strooptochten naar aas en soms zweven ze vlak boven je hoofd” (Crossbill guides, The nature guide to Extremadura).  Hun hees diep reutelend geblaas wordt over het water gedragen en klinkt bepaald angstaanjagend.  Zeer indrukwekkende vogels.  Moeilijk te fotograferen (geef mij een volledige dag, een sterke lens en geen regen).

Big colonies of griffon vultures can be seen in the Monfraguë national park (over 400 pairs !!).  Wingspan : 230-265 cm.  “Once the air starts to warm up in the morning the vultures depart on their carrion raids and sometimes soar right over your head” (Crossbill guides, The nature guide to Extremadura). Their throaty rattling snorting hissing is carried over the water and sounds quite terrifying.  Very impressive birds.  Hard to photograph (give me a complete day, a strong lens and no rain).

 

Maar de meeste wegen en paden in Extremadura zijn heerlijk om te wandelen en om te blijven rondhangen, zoals deze nabij het Castillo de Almarchon.

But most roads and tracks in Extremadura are gorgeous for walking and lingering, such as this one near the Castillo de Almarchon.

Tussen Jaraicejo en Torrejon is er een plaats die je moet gezien hebben, maar waar je niet kan stoppen om te kijken.  Over de oude weg is een kersverse nieuwe uitgesmeerd, die als een droplint door een betoverend Spaans landschap loopt.  Aan weerszijden van de weg ligt een diepe en steile kale gleuf die het gevoel dat deze verhoogde weg door een reuze buitenaardse hand door het landschap getrokken is, nog verhoogt.  Na de werken hebben de aanpalende eigenaars hun afrastering vernieuwd.  Lees : een 1.60 m. hoge draad geplaatst.  Springen schapen tegenwoordig dan hoger dan vroeger ?? Dat vraag ik me af want ik zie het herhaaldelijk in Extremadura, zelfs op eeuwenoude stenen muurtjes staan vaak roeste ijzeren baren, ongeveer 1.60 m. hoog,  met prikkeldraad.  Oh ja, moet ik nog uitleggen dat dit én lelijk én erg vervelend is voor het nemen van foto’s : (prikkel)draad voor je neus.  Ik stap uit de auto (ik heb 20 cm. om te staan) en ik schiet haastig (komen er nog geen auto’s aan ?) enkele foto’s.  Thuis zie ik een Steeneik met een wel zeer expressieve stam, magisch.

There is this must-see-place between Jaraicejo and Torrejon, where you can’t stop for sightseeing.  A brand new road is smeared upon the old one and lays as a black ribbon licorice in an enchanting Spanish landscape.  At both sides of the road there is a steep bare groove which strengthens the feeling that this elevated road is drawn through the dehesa by a giant alien hand.  And after the works, the adjacent owners have renewed their fence. Read : placed a 1.60 m high fence.  Do sheep jump higher then these days ??? That’s what I wonder about because I see it frequently in Extremadura, even upon ages old stone walls extra bearded wire is placed attached to rusty metal bars of about 1.60 m.  Oh yes and do I need to say that this is and ugly and very rotten to take pictures : there’s often (bearded) wire before your nose.  I step out of the car (I have 20 cm. to stand) and hastened (no cars coming yet ?) I shoot some pictures.  At home I see a Holm oak with a very expressive trunk, magical.

De planeetzichten, ik wilde het al proberen sinds ik ze in december zag bij American Grey en nu is het juni !! American Grey maakte opnieuw een paar prachtexemplaren, tijd voor een inhaalbeweging !  De instructies om het zelf te proberen vind je hier.  Ik vind deze leuk omdat ik een goedaardig reuzeboomwezen in het binnenste van de cirkel zie (de zwarte stip bovenaan in het groen is zijn oog).  Kan je het zien ???

The polarscopes, I wanted to try some since I saw them in December at American Grey and now it is June !!  American Grey placed some beauties again, time to catch up !  The tutorial can be find here.  I like this one because I see a giant gentle tree creature in the inner of the circle (the black spot at the top of the inner green is his eye).  Can you see it ???

Het stuwmeer van Salor (Embalse del Salor), waar Eucalyptusbomen wandelen.

The reservoir of Salor, where Eucalyptus trees are walking.

Extremadura is zo vol met betoverende landschappen.  Ik kon er bijna niet stoppen met wandelen en fotograferen, genietend van iedere andere boom, bloemenpalet en uitzicht.  Ondertussen weet ik wat het was met de foto van gisteren : het drukte een gevoel uit dat ik had toen ik ziek was; als mij bevindend onder zwart water, omringd door surreële kleuren (de waterleliebladeren).  (klinkt gek, maar geen paniek, ’t is maar beeldtaal) Ik voel me nu beter en vind terug wat energie.  Bedankt allemaal voor jullie zorg !

Extremadura is so full of enchanting landscapes.  I almost couldn’t stop walking and photographing, enjoying every other tree, flower palette and view. 

In the meantime I know what it was with the photo of yesterday : it expressed a feeling I had when I was sick; as being beneath black water, surrounded by weird colors (the water lilies leaves).  (sounds weird, but don’t panic, it’s just imagery) I am feeling better now, finding some energy again.  Thank you all for your care !

Als je ooit Spanje bezocht hebt, heb je ze dan gezien : de reuzesilhouetten van een stier die langs grote autowegen staan ? Het is het logo van Osborne sherry dat het officieuze nationale symbool van Spanje werd.  Hier zie je op een kaart waar de bijna honderd stieren staan.  Ik was zeer blij toen ik eindelijk een echte zag in een gelijkaardige positie want dat stond op mijn reiswenslijstje.

If you have ever visited Spain, have you seen them : the giant silhouettes of a bull standing along highways ?  It is the logo of Osborne sherry that became an unofficial national symbol of Spain.  Here is a map of where the nearly hundred bulls stand.  I was so happy to finally see a real one in a similar position because that was on my travel wishing list.

Het is heet in la Vera.  We staan langs de weg en kijken naar Bijeneters die in het zandige gedeelte van een rotsige wand broeden.  Ze hebben zo’n prachtig exotisch blauw in hun mooie verenpak.  Omdat ik zelf niet over de nodige lenzen beschik om ze te fotograferen, toon ik je hier een foto van een bevriende natuurfotograaf, Raymond de Smet.  Een kudde geiten verschijnt en de Bijeneters zoeken een lager plaatsje langs de wand op.  De hitte schijnt de geiten niet te deren want ze houden er een hoog tempo in.  De geitenhoeder fluistert zonder enig enthousiasme een “Hola”.  Honderd meter na de kudde sleept de hond -grootte van een kalf- zich verder.  Hij heeft een lange vacht die hem zeker lekker warm zal houden tijdens de koude Sierra nachten, maar nu zou hij beter af zijn met een scheerbeurt.

It is hot in la Vera.  We stand along the road and watch Bee-eaters who are nesting in the sandy part of the rocky face.  They have such a marvelous exotic blue in their beautiful feather suit.  Since I don’t have the necessary lenses to photograph them, I am showing you a photo made by a fellow nature-photographer, Raymond de Smet.  A herd of goats appears and the Bee-eaters move away to a lower place on the face.  The heat doesn’t seem the bother the goats who keep up a high pace.  The goatherd whispers an “Hola” without any enthusiasm.  Hundred meters behind the herd the dog -size of a calf- drags himself further.  He has a long fur who sure will keep him warm during the cold Sierra nights, but now he could use a shave.

In de luidruchtige mensendrukte van Toledo speelt een jonge vrouw aristocratisch verfijnd een kleine oase van antieke muziek.

In the noisy excitement of people in Toledo a young woman plays, aristocratic refined, a small oasis of ancient music.

 

Ik kan de laatste tijd niet veel blogs bezoeken omdat ik volledige dagen verlies met ziek zijn, maar zodra en telkens wanneer het kan kom ik langs, hoor.

I am not able to visit your blogs very much lately, that’s because I am losing whole days with being sick, but I’ll come to take a look as soon and whenever I can, OK ?

Er staan weinig bomen in de zandkleurige stenen stad Toledo. Wat er ik wel zag was de Judasboom (Cercis siliquastrum). Judas zou zich eraan opgehangen hebben na zijn verraad van Jezus.  Bij ons is dat aan de vlier.  De vorm van de bladeren (rond tot niervormig) zou verwijzen naar de munten die Judas ontving voor zijn verraad, zeggen ze daar.  Jamaar, zeggen ze bij ons, Judas zijn oor hangt er nog aan (Judasoor, een zwam op Vlier).  De Judasboom is in elk geval iets raar, eerder raar dan mooi, vind ik.  Deze boom van het middellands zeegebied is een naaktbloeier; hij bloeit in bundels op de kale takken en op de stam.  Ik kijk omhoog naar zijn bloesems, een Gierzwaluw scheert door de lucht.  In Toledo giert het van deze zwaluwen, zelfs de vogels zijn er luidruchtig.

There are not many trees in the sand color stone city Toledo.  What I do did see there was the Judas tree (Cercis siliquastrum).  They say Judas hung himself from such a tree after his betrayal of Jesus. It was on an Elder (Sambucus nigra), they say here.  The shape of the leaves (round, kidney shaped) refers to the coins that Judas got for his betrayal, they say over there.  But, they say over here, Judas’s ear is still hanging in the Elder (Judas’s ear = a fungus).  I find the Judas tree weird, rather weird than beautiful.  This tree is a native of Southern-Europe and flowers directly on his trunk and branches.  I look upwards to his blossoms, a Swift skims through the sky.  In Toledo the air whistles of the Swifts, even the birds are noisy in this city.

Ik kan de laatste tijd niet veel blogs bezoeken omdat ik volledige dagen verlies met ziek zijn, maar zodra en telkens wanneer het kan kom ik langs, hoor.

I am not able to visit your blogs very much lately, that’s because I am losing whole days with being sick, but I’ll come to take a look as soon and whenever I can, OK ?

Denk je : schattig ? Vergeet het maar, 5 minuten later waren ze elkaar aan het “afmotten” (u mag dit woord vervangen door een woord uit uw eigen woordenschat dat voldoet aan een zware vechtpartij).  De ene sprong bovenop de andere waardoor die een zware en pijnlijke smak op de stenen maakte en toen was het “spel” begonnen.  Terwijl ze een drankje nuttigden op een terras, was de vader van de ene jongen juist de macho aan het uithangen tegen de moeder van de andere jongen en zij genoot ervan, maar ze eindigden allebei met een wenende zoon op hun schoot.  Ondertussen was het Communiedag : een lange witte jurk voor het meisje zoals ook traditie was in Vlaanderen (ik denk tot de jaren 60),  een bijzonder mooie moeder exclusief gekleed : stijlvol en Spaans, samen met de vader in onberispelijk kostuum kunnen ze direct in een modemagazine terwijl het zoontje zich zit te vervelen op het hek en zo het plaatje volledig maakt.

Cute, you think ? Forget it, 5 minutes later they were beating the hell out of each other.  One started by jumping on the other making him painfully crash on the hard stones and so the “game” started.  While having a drink on the terrace, the one boy’s father was just playing the macho to the other one’s mother and she was enjoying it, but they both ended with a crying son on their lap. Meanwhile it was Communion day : a long white communion dress for the girl as was also tradition in Flanders (until the sixties I think), a very beautiful mom in an exclusive outfit with a very Spanish touch, together with the dad in costume they would fit perfect in a fashion magazine, while the son is sitting bored on the fence to complete the picture.

Toledo is een lawaaierige stad.  In Toledo praat je niet, je schreeuwt er, vooral op de Plaza de Zocodover.  Er is zoveel lawaai, dat we simpelweg onze mond houden en zelfs niet proberen om te spreken.  De hele stad is Unesco werelderfgoed, maar voor mij is het wat teveel en te druk om genietbaar te zijn.  Toledo is ook een stad van ridders en zwaarden, bekend voor zijn metaalbewerking.  Denk aan eender welke film met zwaarden erin en ze zijn gemaakt in Toledo.  Ook dolken,steekmessen, de meest gruwelijke hakmessen en beenhouwersmessen, je noemt het maar en ze hebben het.  En ik denk niet dat je een wapenvergunning nodig hebt om er één te kopen, wat ik angstwekkend vind.  Maar goed laat ons de scherpe kantjes even vergeten en helemaal opgaan in de wereld van magische zwaarden, echt vakmanschap, wapensmeden, edele ridders, vervaarlijke vechters, … In ieder uitstalraam worden hele oorlogen uitgevochten.  In het hitst van de strijd meet de thermometer  (had je hem opgemerkt ?)  32° C. Romeinen, Galliërs, Mongolen, Moren, kruisvaarders, Hospitaalridders, tempeliers, geharnaste ridders, … maken dat ik me begin af te vragen : zal ik mij een ridder kopen ? En jij ?

Toledo is a noisy city.  In Toledo you don’t speak, you yell, esp. on the Plaza de Zocodover.  There is so much noise, that we simply keep our mouth shut and don’t even try to speak. The whole city is Unesco world heritage, too much and too busy for me to be enjoyable.  Toledo is also a city of knights and swords, it is famous for its metal working.  You think of any movie with swords in it and they are made in Toledo.  Also daggers, stabbing knives, the most horrifying choppers and meat axes, you name it, they got it.  And I don’t think any weapon permit is asked for it, terrifying.  But OK let’s forget about their sharpness, and dive into the world of magical swords, real craftsmanship, armourers, noble knights, ferocious warriors, …  Wars are fought in every shop window.   In the heat of the battle the thermometer (did you notice him ?)  points 32 °C (90° F). Romans, Gauls, Mongolians, Moors, crusaders, Hospital knights, Templars, armoured knights, …  make me wonder : shall I buy me a knight ?  Would you ?

Ah, nu heb ik zijn naam : Timon lepidus (vroegere naam : Lacerta lepida), de parelhagedis, grootste Europese hagedis die een meter lang kan worden.  Deze was bijna 50 cm. denk ik.  Op veel foto’s (internet, brochure) staat hij er vervaarlijk op met de bek wijd open, duidelijk in de verdediging omdat hij zich bedreigd voelt.  Ik voel me redelijk opgezet met mijzelf omdat ik niet-verstorend ben.

Now I got his name : Timon lepidus (former name : Lacerta lepida), Ocellated lizard, the biggest European lizard, can reach a length of one meter.  This one was getting close to 50 cm. I think.  On many photos (internet, brochure) he looks ferocious with the beak wide open, feeling threatened and in defense.  So I feel rather good about myself being non-disturbing.

Deze Kuif- of Vlinderlavendel (Lavandula stoechas) is slechts één van de vele planten die in overvloed bloeien in Extremadura, een Spaanse provincie die je verbaast met ongelooflijk mooie landschappen die veranderen bij elke stap die je zet (gezichtspunt) en bij iedere volgende minuut dat je kijkt (belichting).  Ja, zoals een paradijs was inderdaad een zeer goede beschrijving van dit gebied vol bloemen en vogels.  Helaas eindigde ik in het ziekenhuis (mijn hyperallergisch lichaam was niet erg tevreden met zoveel licht, slaaptekort, vreemd voedsel -ook al vermeed ik alles waar ik allergisch aan ben, misschien water of eten waar iets mis met was , een tekenbeet, …) en ik ben bang dat ik terug sta waar ik 3 jaar geleden stond en waardoor ik moest stoppen met werken.  Ik ben er beduusd van, maar ik ga hier niet over panikeren noch klagen, maar stap voor stap zien wat elke nieuwe dag brengt en blij zijn dat er een nieuwe dag is.  Dat is mijn credo. 

This French lavender (Lavandula stoechas) is just one of the plants that bloom in abundance in Extremadura, a Spanish province that amazes with incredibly beautiful landscapes that change every step you take (viewpoint) and every next minute that you look (lighting).  Yes, like paradise was indeed a very good description of this area full of flowers and birds.  Alas I ended in the hospital (my hyperallergic body wasn’t too happy about so much light, not enough sleep, strange food - although I avoided everything I am allergic to, maybe wrong food or water , a tick bite, …) and I am afraid that I am back to where I was 3 years ago and through which I had to stop working.  It makes me feel taken aback, but I am not going to panic nor to complain about it, but step by step see what every new day brings and be happy that there is a new day.  That is my credo.